نوریس در یک مسابقه اسپرینت پُرهیجان در سائوپائولو، بالاتر از آنتونلی به پیروزی رسید؛ در حالی که پیاستری تصادف کرد و از دور مسابقه خارج شد

لندو نوریس، راننده پیشتاز جدول قهرمانی، با کسب پیروزی در مسابقه اسپرینت گرندپری سائوپائولو و ایستادن بالاتر از کیمی آنتونلی از مرسدس، فاصله‌اش را در صدر جدول بیشتر کرد؛ این در حالی است که اسکار پیاستری، دیگر راننده تیم مک‌لارن، با تصادف از دور مسابقه حذف شد

پیروزی هیجان‌انگیز نوریس در اسپرینت سائوپائولو؛ پیاستری تصادف کرد

​لندو نوریس، راننده تیم مک‌لارن، در یک مسابقه اسپرینت پُرحادثه در گرندپری سائوپائولو به پیروزی رسید. او در شرایط متغیر آب و هوایی، کیمی آنتونلی از مرسدس را پشت سر گذاشت؛ در حالی که دیگر خودروی «پاپایا رنگ» مک‌لارن متعلق به اسکار پیاستری، در همان ابتدای مسابقه با تصادف از دور خارج شد.

​در حالی که مسابقه اسپرینت نسبتاً آرام آغاز شد—و نوریس به‌راحتی از پول‌پوزیشن پیشتاز بود—شرایط تنها چند دور بعد تغییر کرد؛ زمانی که پیاستری پس از رفتن روی کر‌ب‌های خیس در پیچ ۳، با حصار ایمنی برخورد کرد. اندکی بعد، نیکو هالکنبرگ و فرانکو کولاپینتو نیز در همان پیچ دچار حادثه شدند.

​با پرچم قرمز شدن مسابقه برای پاکسازی خسارات، نوریس مجدداً هنگام از سرگیری رقابت، موقعیت پیشتازی خود را حفظ کرد. با این حال، حفظ این جایگاه در دورهای پایانی در هاله‌ای از ابهام قرار گرفت، زیرا لاستیک‌های سافت عقب راننده بریتانیایی دچار مشکل شدند و او را تحت فشار فزاینده آنتونلی قرار دادند.

​در نهایت، با پایان یافتن مسابقه تحت پرچم‌های زرد دوگانه به دلیل برخورد شدید گابریل بورتولتو از کیک سائوبر، نوریس توانست آنتونلی را تنها با اختلاف ۰.۸۴۵ ثانیه پشت سر بگذارد و پیروزی را از آن خود کند. این برد باعث شد تا فاصله این صدرنشین قهرمانی در جدول بیشتر شود.

​جورج راسل با کسب جایگاه سوم، روز خوبی را برای مرسدس تکمیل کرد، در حالی که مکس ورشتپن از ردبول با ایستادن در رده چهارم، امتیازات ارزشمندی را برای زنده نگه داشتن شانس قهرمانی خود به دست آورد. شارل لکلرک از فراری پس از سبقت دیرهنگام از فرناندو آلونسو (استون مارتین) پنجم شد، و لوئیس همیلتون با دیگر خودروی اسکودریا (مرسدس) و پیر گسلی از آلپاین به ترتیب در رده‌های هفتم و هشتم قرار گرفتند.

​با توجه به اینکه تنها یک ساعت تمرین در روز جمعه انجام شده بود، مسابقه شلوغ تعیین خط اسپرینت در اواخر روز، نوریس را به پول‌پوزیشن این مسابقه ۱۰۰ کیلومتری رساند؛ فرمتی که به هشت نفر برتر، از حداکثر ۸ امتیاز برای نفر اول تا یک امتیاز برای نفر هشتم، امتیاز می‌دهد.

نتایج تعیین خط اسپرینت؛ برتری نزدیک نوریس بر آنتونلی

​نزدیک‌ترین رقیب راننده بریتانیایی، آنتونلی بود که زمان ثبت شده‌اش تنها ۰.۰۹۷ ثانیه با بهترین زمان نوریس یعنی ۱ دقیقه و ۰۹.۲۴۳ ثانیه اختلاف داشت. پشت سر آن‌ها، دیگر خودروهای مک‌لارن و مرسدس یعنی پیاستری و راسل به ترتیب در رده‌های سوم و چهارم جای گرفتند.

​این مرحله برای ورشتپن، مدعی قهرمانی، یک جلسه دشوارتر بود؛ او پس از عبور از خط پایان در جایگاه ششم، سر خود را به نشانه ناامیدی تکان داد. هر دو خودروی فراری نیز برای کسب سرعت با مشکل مواجه بودند، به طوری که لکلرک و همیلتون به ترتیب در رده‌های هشتم و یازدهم قرار گرفتند.

​شرایط پیست و چالش تایرها

​با وجود پیش‌بینی آب و هوای متغیر برای روز شنبه، بارش بارانی که اوایل روز اتفاق افتاده بود، هنگام ورود رانندگان به پیست اینترلاگوس برای اسپرینت، قطع شده بود، هرچند بخش‌هایی از پیست هنوز مرطوب به نظر می‌رسید.

​پیش از شروع این رویداد تأیید شد که یوکی سونودا و کارلوس ساینز—که در تعیین خط به ترتیب هجدهم و بیستم شده بودند—به دلیل تغییراتی که تحت شرایط پارک فِرمه (Parc Ferme) در خودروهایشان ایجاد شده بود، مسابقه را از پیت‌لِین (Pit Lane) آغاز خواهند کرد. این تغییرات شامل تنظیمات و تعویض بال جلو برای سونودا و صرفاً تغییر تنظیمات برای ساینز بود.

​با وجود وصله‌های مرطوب در پیست و شانس ۳۰ درصدی بارش باران در طول اسپرینت، این سؤال مطرح بود که آیا رانندگان تایر اسلیک (Slick) را ترجیح می‌دهند یا اینترمدیت (Intermediate) را. اما با برداشته شدن پتوهای حرارتی تایرها، مشخص شد که اکثر رانندگان تایر متوسط (Medium) را انتخاب کرده‌اند، در حالی که آنتونلی، راسل، ورشتپن، لکلرک، آیزاک حجّار و الکس آلبون با تایر سافت (Soft) استثنا بودند.

شروع مسابقه و حوادث اولیه

​هنگامی که چراغ‌ها برای آغاز مسابقه ۲۴ دوری خاموش شدند، نوریس شروعی عالی داشت و بلافاصله به پیشتازی رسید. در همین حین، آنتونلی تحت فشار پیاستری قرار گرفت اما توانست جایگاه دوم خود را حفظ کند. در پشت سر آن‌ها، ورشتپن سریعاً آلونسو را پشت سر گذاشت و پنجم شد، و همیلتون نیز پیشروی کرد و با صعود به جایگاه هشتم، پشت سر هم‌تیمی‌اش لکلرک قرار گرفت.

​لنس استرول دو پله سقوط کرد و نهم شد، و عقب‌تر از او، آلی بِرمن و لیام لاوسون در پیچ ۴ با یکدیگر برخورد کردند؛ حادثه‌ای که باعث اسپین شدن بِرمن و سقوط او تا رده هجدهم شد. این حادثه پس از اتمام اسپرینت توسط استوارت‌ها (کمیسرهای مسابقه) بررسی خواهد شد.

​طی چهار دور، نوریس توانست اختلاف خود با آنتونلی را به حدود یک و نیم ثانیه برساند؛ به طوری که هر پنج نفر اول در مسیری نسبتاً خلوت پیش می‌رفتند. با این حال، رقابت در رده‌های پشت سر بسیار نزدیک‌تر بود، جایی که آلونسو توسط لکلرک و همیلتون تحت تعقیب قرار داشت.

​⚠️ حادثه و پرچم قرمز

​این آرامش نسبی به سرعت در دور ششم با یک توالی دراماتیک از حوادث به هم خورد؛ زمانی که پیاستری بیش از حد روی کرب‌ها رفت و به حصار ایمنی در پیچ ۳ برخورد کرد و از مسابقه خارج شد. در شرایطی که به نظر می‌رسید آب بیشتری به سطح پیست کشیده شده، هالکنبرگ و کولاپینتو نیز هر دو در همان پیچ دچار حادثه شدند که نتیجه آن اعزام ماشین ایمنی (Safety Car) بود.

​اگرچه هالکنبرگ توانست خودروی کیک سائوبر خود را دوباره راه بیندازد و با یک دماغه (nosecone) شکسته به پیت بازگردد، اما پیاستری و کولاپینتو هر دو از دور رقابت حذف شدند. با توجه به نیاز به جمع‌آوری این خودروها و تعمیر حصارها، پرچم قرمز اعلام شد تا مسابقه اسپرینت به طور کامل متوقف شود.

از سرگیری مسابقه و فشار آنتونلی

​در طول توقف، خودروهای باقی‌مانده به لاین سریع پیت‌لِین بازگشتند و زمان از سرگیری مسابقه اندکی بعد تأیید شد. تیم کیک سائوبر توانست خودروی هالکنبرگ را به موقع تعمیر کند تا او هم به مسابقه برگردد؛ به این ترتیب، هالکنبرگ به انتهای صف خودروها در پیت‌لِین ملحق شد.

​پیش از شروع مجدد به صورت نوردنده (Rolling Start)، ماشین ایمنی (Safety Car) پیشاپیش خودروها—که همگی در طول توقف تایر خود را عوض کرده بودند—حرکت کرد. وقتی رقابت با ۱۵ دور باقی‌مانده از سر گرفته شد، نوریس بار دیگر شروعی عالی داشت. پشت سر او، راسل تلاش کرد تا آنتونلی را به چالش بکشد، اما در نهایت این آنتونلی بود که جایگاه خود را در پیچ ۱ حفظ کرد.

​⚔️ تعقیب و گریز در میانه جدول

​آلونسو نیز بسیار مشتاق رقابت بود. راننده استون مارتین تلاش کرد از ورشتپن که در رده چهارم بود سبقت بگیرد، اما مجبور شد عقب‌نشینی کرده و به رده پنجم قناعت کند. در حالی که ورشتپن شروع به افزایش فاصله کرد، آلونسو مجدداً خود را تحت فشار لکلرک در پشت سر دید.

​با عبور از نیمه مسابقه اسپرینت، نوریس با ۱.۲ ثانیه اختلاف، از آنتونلی پیشتاز بود. راسل، ورشتپن، آلونسو، لکلرک، همیلتون و استرول رده‌های امتیازبیاور را تکمیل می‌کردند؛ هرچند گسلی از آلپاین، به شدت استرول را برای کسب رده هشتم تحت فشار قرار داده بود.

​به آلونسو—که همچنان توسط لکلرک تعقیب می‌شد—توسط مهندس مسابقه‌اش دستور داده شد که از تکنیک “لیفت و کاست” (Lift and Coast) استفاده کند، در حالی که عقب‌تر، گسلی همچنان برای سبقت از استرول برای رده هشتم تلاش می‌کرد. راننده فرانسوی حواسش به اتفاقات جلوتر هم بود و گزارش داد: “آن فراری (لکلرک) باید از آلونسو سبقت بگیرد.”

پایان مسابقه تحت پرچم‌های زرد؛ نوریس پیروز شد

​در بخش جلویی مسابقه، به نظر می‌رسید نوریس روی پیست در حال خشک شدن با تایرهای عقب خود که در طول توقف به سافت تغییر داده بود، دچار مشکل است. سؤال اینجا بود که آیا آنتونلی که در جایگاه دوم قرار داشت، می‌تواند فاصله ۱.۱ ثانیه‌ای تا پیشتاز مک‌لارن را بیشتر کاهش دهد؟

​با رسیدن به دور ۲۰، آنتونلی توانست این فاصله را به تنها ۰.۴ ثانیه کم کند و کاملاً پشت سر نوریس قرار گرفت. در پشت آن‌ها، لکلرک بالاخره موفق شد از آلونسو سبقت بگیرد و به رده پنجم صعود کند؛ این امر باعث شد تا راننده استون مارتین زیر فشار دیگر فراری یعنی همیلتون قرار گیرد.

​لحظات پایانی و کسب امتیاز

​با آغاز دور پایانی، تمام نگاه‌ها به آنتونلی بود که راننده ایتالیایی به تعقیب نوریس ادامه می‌داد. اما در همین حین، بورتولتو، راننده محبوب برزیلی و میزبان، با برخوردی شدید به حصار ایمنی مواجه شد. خوشبختانه بورتولتو اعلام کرد که حالش خوب است، اما این حادثه بدان معنا بود که مسابقه اسپرینت زیر پرچم‌های زرد دوگانه به پایان رسید. با پایین افتادن پرچم شطرنجی (Chequered Flag)، این نوریس بود که به پیروزی رسید و توانست اختلاف خود با پیاستری در جدول قهرمانی را به ۹ امتیاز افزایش دهد.

​آنتونلی تنها با ۰.۸۴۵ ثانیه اختلاف از خط پایان عبور کرد و جایگاه دوم را به دست آورد، در حالی که راسل با دیگر خودروی مرسدس، سوم شد. ورشتپن چهارم شد و لکلرک، آلونسو، همیلتون و گسلی امتیازات باقی‌مانده را کسب کردند.

​استرول و حجّار به ترتیب با رده‌های نهم و دهم از کسب امتیاز بازماندند، در حالی که اوکون و بِرمن از تیم هاس یازدهم و دوازدهم شدند. لاوسون سیزدهم شد و پشت سر او سونودا، ساینز، هالکنبرگ و آلبون قرار گرفتند. در همین حال، بورتولتو، پیاستری و کولاپینتو سه راننده‌ای بودند که پس از تصادفات خود، از مسابقه بازنشسته شدند.