ورشتپن با پیروزی مقتدرانه در گرندپری لاس‌وگاس رقابت ۲۰۲۵ را داغ‌تر کرد ؛ نوریس و پیاستری محروم شدند

مکس ورشتپن با پیروزی در گرندپری لاس‌وگاس همچنان در کورس قهرمانی باقی ماند؛ در حالی‌که دو راننده مک‌لارن، لاندو نوریس و اسکار پیاستری، بعداً از مسابقه از امتیاز محروم شدند و حذف شدند

ورشتپن با پیروزی چشمگیر در گرندپری لاس‌وگاس ؛ نوریس و پیاستری پس از مسابقه محروم شدند

مکس ورشتپن راننده هلندی تیم ردبول با نمایشی مقتدرانه در گرندپری لاس‌وگاس توانست لاندو نوریس را پشت سر بگذارد و پیروزی ارزشمندی کسب کند؛ مسابقه‌ای که در نهایت با محرومیت نوریس و هم‌تیمی‌اش در مک‌لارن، اسکار پیاستری، همراه شد.

ورشتپن پس از پیچ‌های ابتدایی کنترل کامل مسابقه ۵۰ دوری خیابان‌های لاس‌وگاس را در دست گرفت. او در همان دور نخست از نوریس – که به‌عنوان پول‌پوزیشن استارت زده بود – عبور کرد؛ نوریس در پیچ اول اشتباه کرد و مسیر را برای رقیب عنوان قهرمانی باز گذاشت.

نوریس سپس جایگاه خود را به جورج راسل واگذار کرد و تنها در مراحل پایانی توانست دوباره از راننده مرسدس عبور کند، اما نتوانست تهدیدی جدی برای ورشتپن ایجاد کند و در نهایت با اختلاف نزدیک به ۲۱ ثانیه و با مشکل فنی در خودرو، مسابقه را به پایان رساند.

پس از پایان رقابت، اعلام شد که هر دو راننده مک‌لارن – نوریس و پیاستری (که در ابتدا چهارم شده بود) – به دلیل فرسایش بیش از حد بخش انتهایی کف خودرو و مغایرت با حداقل ضخامت تعیین‌شده در قوانین فنی، از نتایج مسابقه محروم شدند.

این تصمیم باعث شد جورج راسل – که با وجود مشکل در فرمان مرسدس توانسته بود جایگاه سومی را حفظ کند – به مقام دوم ارتقا یابد. هم‌تیمی او، کیمی آنتونلی، نیز با رانندگی جسورانه از رده هفدهم استارت زد و در نهایت چهارم شد.

آنتونلی در مراحل پایانی توانست فشار پیاستری و شارل لکلرک را تحمل کند، اما به دلیل جریمه پنج‌ثانیه‌ای بابت استارت اشتباه، در رده‌بندی نهایی پشت سر پیاستری قرار گرفت و تنها یک‌دهم ثانیه بالاتر از لکلرک ایستاد؛ راننده فراری که در دورهای پایانی عقب افتاد.

پس از پایان مسابقه، اعلام شد که لاندو نوریس و اسکار پیاستری از تیم مک‌لارن به دلیل تخلف فنی (فرسایش بیش از حد بخش کف خودرو) از نتایج محروم شدند. این تصمیم تغییرات مهمی در جدول نهایی ایجاد کرد.

📊 جدول رده‌بندی نهایی گرندپری لاس‌وگاس ۲۰۲۵

حتماً امیر! این متن خبری رو برات به فارسی روان و خوانا ترجمه کردم:

پیستری در ابتدا جایگاه چهارم را به دست آورد – هرچند در جریان ابتدایی مسابقه تا رده هفتم سقوط کرد، چون در پیچ اول با خودروی لیام لاوسون (تیم Racing Bulls) برخورد داشت. اما پس از دیسکوالیفای شدن او و هم‌تیمی‌اش، شارل لکلرک به رده چهارم رسید. لکلرک از جایگاه نهم شروع کرده بود و خیلی زود خودش را بالا کشید. کارلوس ساینز هم با رانندگی حساب‌شده در خودروی ویلیامز توانست جایگاه پنجم را از ایساک هادجار (Racing Bulls) بگیرد.

نیکو هالکنبرگ با خودروی کیک-ساوبر در رده هفتم ایستاد و بالاتر از لوئیس همیلتون قرار گرفت. همیلتون با فراری از انتهای گرید شروع کرده بود و با استفاده از لاستیک‌های سخت در استینت اول توانست امتیاز بگیرد؛ همان کاری که هالکنبرگ هم انجام داد.

دو راننده هاس، استبان اوکون و اولی بیرمن، هر دو به امتیاز رسیدند. بیرمن در ابتدا داخل جمع ده نفر برتر بود، همراه با فرناندو آلونسو که در نهایت با استون‌مارتین در رده یازدهم تمام کرد.

آلونسو بالاتر از یوکی سونودا (ردبول) قرار گرفت؛ سونودا مسابقه را از پیت‌لاین آغاز کرده بود. پیر گسلی هم در همان دور اول در پیچ یک با آلپینش چرخید و جهتش را از دست داد.

لاوسون پس از آسیب دیدن در دور دوم و توقف در پیت، چهاردهم شد. فرانکو کولاپینتو با آلپین آخرین راننده‌ای بود که مسابقه را به پایان رساند.

الکس آلبون (ویلیامز) از مسابقه کنار رفت؛ او در یک لحظه با عقب خودروی همیلتون برخورد کرد و مجبور شد بال جلو را عوض کند. گابریل بورتولتو (ساوبر) و لنس استرول (استون‌مارتین) هم به دلیل برخورد در پیچ اول همان دور ابتدایی، با آسیب از مسابقه کنار رفتند.

شرح اتفاقات مسابقه
صحنه در لاس‌وگاس آماده بود؛ پس از یک جلسه تعیین خط هیجان‌انگیز زیر باران که نوریس پول‌پوزیشن را گرفت، از همان لحظه خاموش شدن چراغ‌ها، درام شروع شد.

در استارت، نوریس با حرکت تهاجمی سعی کرد ورستاپن را که در ردیف اول کنارش بود، سد کند. اما خودش در پیچ اول بیش از حد جلو رفت و از لبه پیست گذشت، سپس دوباره کنار ورستاپن برگشت ولی مجبور شد در پیچ بعدی عقب‌نشینی کند.

این کاهش سرعت باعث شد راسل در پیچ سوم از بیرون سبقت بگیرد و در خط مستقیم تا پیچ پنجم سبقتش را کامل کند. ساینز هم که از جایگاه سوم شروع کرده بود، سایه به سایه سه راننده جلو حرکت می‌کرد.

پشت سر آن‌ها، هادجار و لاوسون از پیستری جلو زدند. لاوسون با مک‌لارنِ پیستری در پیچ اول تماس چرخ به چرخ داشت، اما داوران تصمیم گرفتند نیازی به اقدام انضباطی نیست.

در عقب‌تر، برخورد جدی‌تری رخ داد؛ بورتولتو از داخل چند خودرو سبقت گرفت و در نهایت به استرول زد. هر دو به دلیل آسیب از مسابقه کنار رفتند و بورتولتو برای مسابقه بعدی پنج‌جایگاه پنالتی گرفت. گسلی هم به چرخش افتاد اما توانست دوباره به مسابقه برگردد.

پیستری در دور دوم توانست دوباره بجنگد؛ چون لاوسون آسیب دید و مجبور شد زیر شرایط VSC به پیت برود. وقتی مسابقه دوباره با سرعت کامل ادامه یافت، لکلرک حرکت کرد و در پیچ ۱۴ بیرمن را پشت سر گذاشت و به رده هفتم رسید.

در جلو، راسل شروع به فشار آوردن روی ورستاپن برای گرفتن رهبری مسابقه کرد. راننده مرسدس چندین دور در محدوده DRS بود، اما ورستاپن توانست فاصله‌ای بیش از یک ثانیه در دور هشتم ایجاد کند و تا دور یازدهم این فاصله را به ۱.۶ ثانیه افزایش دهد.

نوریس بیش از دو ثانیه عقب‌تر از صدر بود، اما فاصله‌ی خوبی با ساینز داشت. ساینز کم‌کم تحت فشار هادجار، پیستری و لکلرک قرار می‌گرفت. بیرمن، آلونسو و هالکنبرگ که با تایرهای سخت رانندگی می‌کردند (در مقایسه با رانندگان جلویی که تایر مدیوم داشتند)، جمع ده نفر برتر را کامل کردند.

پیستری در تلاش برای حمله به هادجار در پیچ ۱۲ کمی قفل کرد و همین فرصت را به لکلرک داد تا در خط مستقیم پشت سبقت بگیرد و در پیچ ۱۴ در دور دوازدهم به رده ششم برسد.

راننده فراری در رادیو گفته بود: «مثل حیوان دارم فشار می‌آورم» و بلافاصله شروع کرد به فشار آوردن روی هادجار. او در دور بعدی از داخل پیچ به راننده فرانسوی حمله کرد و یک جایگاه دیگر گرفت.

در حالی که لکلرک در حال پیشروی بود، هم‌تیمی‌اش همیلتون که از انتهای گرید شروع کرده بود، در پیچ ۱۲ کمی جلوتر رفت. آلبون پشت سر او فرصت سبقت داشت اما به عقب فراری برخورد کرد. این برخورد باعث آسیب دیدن بال جلوی ویلیامز شد و آلبون مجبور شد برای تعمیر به پیت برود. او همچنین پنج ثانیه پنالتی گرفت.

در همین زمان، راسل در رادیو دوباره مشکل «فرمان» را گزارش داد و تا دور پانزدهم فاصله‌اش با ورستاپن به دو ثانیه رسید. هم‌تیمی مرسدسی‌اش، آنتونلی، هم به خاطر استارت اشتباه پنج ثانیه پنالتی گرفت. راننده ایتالیایی از جایگاه هفدهم شروع کرده بود و پیش‌تر برای تعویض تایر نرم به تایر سخت به پیت رفته بود. در همین حین، یک VSC کوتاه برای جمع‌آوری قطعات بال جلوی آلبون در خط مستقیم پشت فعال شد.

با بازگشت شرایط مسابقه به حالت عادی، پیستری توانست در خط مستقیم پشت از هادجار سبقت بگیرد و به رده ششم برسد. آلونسو هم اولین راننده از جمع ده نفر برتر بود که برای تعویض تایر به پیت رفت و تایر مدیوم را با تایر سخت جایگزین کرد.

راسل در دور بعدی از جایگاه دوم به پیت رفت تا همان ترکیب لاستیک را دوباره بگیرد و در جایگاه هفتم به مسابقه برگشت؛ چند ثانیه عقب‌تر از هادجار. در همین زمان، نوریس که فاصله‌اش با راسل به کمتر از یک ثانیه رسیده بود، به او گفته شد در هوای آزاد سرعت بیشتری بگیرد، اما حالا خودش سه ثانیه عقب‌تر از ورستاپن بود.

پیستری در پایان دور ۲۱ از جایگاه ششم به پیت رفت و در جایگاه دهم برگشت، اما جلوتر از هادجار که زودتر توقف کرده بود. نوریس هم در دور بعدی همین کار را کرد و درست پشت سر راسل به مسابقه برگشت.

ساینز هم که تحت فشار شدید لکلرک بود، به پیت رفت اما هنگام خروج مجبور شد از پیستری دفاع کند و در نهایت در مسیر به پیچ پنجم جایگاهش را به راننده استرالیایی واگذار کرد. لکلرک هم در پایان دور ۲۴ به پیت رفت و بین پیستری و ساینز قرار گرفت؛ این سه نفر حالا در رده‌های هشتم تا دهم بودند.

در نیمه مسابقه ۵۰ دوری، ورستاپن از صدر به پیت رفت و لاستیک‌های مدیوم را با سخت عوض کرد، اما همچنان با اختلاف کمی بیش از یک ثانیه جلوتر از راسل باقی ماند. نوریس در جایگاه سوم بود و پشت سر او هالکنبرگ قرار داشت که هنوز پیت نکرده بود و با همان لاستیک‌های سخت ادامه می‌داد؛ همیلتون هم درست پشت سرش بود.

راننده فراری خیلی زود شروع به فشار آوردن روی ساوبر جلویی کرد و در پایان دور ۲۹ به پیت رفت و با لاستیک مدیوم در جایگاه دهم برگشت. هالکنبرگ هم در دور بعدی همین کار را کرد.

اما راننده آلمانی جلوتر برگشت، چون همیلتون در دور خروجی‌اش در پیچ ۱۴ اشتباه کرد و همین باعث شد تحت فشار شدید آلونسو و بیرمن قرار بگیرد. در دور بعدی، راننده هاس توانست از آلونسو (استون‌مارتین) سبقت بگیرد.

در جلو، ورستاپن تا دور ۳۲ اختلاف سه ثانیه‌ای با راسل ایجاد کرده بود، در حالی که نوریس سریعاً از پشت نزدیک می‌شد. آنتونلی در جایگاه چهارم عقب‌تر بود و پشت سر او پیستری، لکلرک، ساینز، هادجار، هالکنبرگ و همیلتون قرار داشتند.

نوریس خیلی زود وارد محدوده DRS راسل شد و مهندسش به او دستور داد سبقت بگیرد تا بتواند ورستاپن را برای صدرنشینی دنبال کند. او در خط مستقیم پشت و قبل از منطقه ترمزگیری پیچ ۱۴ از راسل عبور کرد.

در پایان دور ۳۴ فاصله با ورستاپن پنج ثانیه بود، اما این اختلاف بیشتر شد چون به نوریس گفته شد با احتیاط تا پایان برود؛ مشکل احتمالی سوخت دلیل این دستور بود. در نهایت، فاصله در خط پایان بیش از ۲۰ ثانیه شد، در حالی که نوریس توانست جایگاهش را از راسل حفظ کند؛ اختلاف آن‌ها کمتر از سه ثانیه بود چون راننده مرسدس در استینت دوم به شدت فشار آورده بود و تایرهایش فرسوده شده بودند.

تمرکز اصلی روی پیستری بود که برای جایگاه چهارم به آنتونلی فشار می‌آورد، اما خودش هم تحت فشار شدید لکلرک قرار داشت. راننده مک‌لارن تلاش کرد در منطقه ترمزگیری پیچ ۱۴ از بیرون سبقت بگیرد، اما موفق نشد و لکلرک تهدیدش می‌کرد. با توجه به پنالتی پنج ثانیه‌ای آنتونلی پس از مسابقه، پیستری تا خط پایان پشت سر او باقی ماند.

با این حال، سرعت آنتونلی در استینت پایانی قوی بود و باعث شد تنها با اختلاف یک‌دهم ثانیه بالاتر از لکلرک در رده‌بندی قرار گیرد. اما پس از تأیید دیسکوالیفای نوریس و پیستری، نتیجه تغییر کرد: راسل به جایگاه دوم رفت و آنتونلی و لکلرک به ترتیب سوم و چهارم شدند.

ساینز از تعیین خط خوبش بهره برد و پنجم شد؛ تنها چهار ثانیه عقب‌تر از لکلرک و بیش از ده ثانیه جلوتر از هادجار. پس از آن‌ها هالکنبرگ و همیلتون قرار گرفتند که استراتژی سخت-مدیومشان را به خوبی اجرا کردند.

اوکون و بیرمن در ابتدا از امتیازها جا ماندند، اما تغییر در رده‌بندی باعث شد هر دو به جمع ده نفر برتر برسند. آلونسو که به دلیل پیت‌استاپ زودهنگام عقب افتاده بود، یازدهم شد و بالاتر از سونودا قرار گرفت؛ سونودا مسابقه را از پیت‌لاین آغاز کرده بود.

گسلی پس از اسپین در پیچ اول توانست به رده سیزدهم برسد، جلوتر از لاوسون و هم‌تیمی‌اش در آلپین، کولاپینتو. آلبون، بورتولتو و استرول هم به عنوان رانندگان بازنشسته‌شده (DNF) ثبت شدند.